Zijn gangetje
Door: Joost
07 December 2004 | Nederland, Amsterdam
26 november t/m 6 december 2004
Terug van weggeweest. Eindelijk weer een nieuw stukske. Nieuwe avonturen in het wonderlijke Curaçao! Echter, niet echt. Dit verhaal gaat over niets. Maar daarom zal het niet minder lang zijn natuurlijk...
Het is toch niet leuk om weer over het strand te verhalen, waar auto’s tegenwoordig heel blijven. Dit waarschijnlijk omdat we na een week of anderhalf dan toch onze nieuwe auto, een heuse vierzitter, hebben gekregen. Waarschijnlijk ook omdat de oude nauwelijks wilde starten. En dat we daarom dagelijks bij de goede Andre aan de lijn hingen, tot vervelens toe van zijn zijde bezien, zal de zaak waarschijnlijk toch wel een dag of vier à vijf bespoedigd hebben. Maar dat is ook niks nieuws onder de zon.
Over zon gesproken, het lijkt wel of het blijft regenen hier. Regenseizoen noemen ze het. Alleen de weekenden zijn erg mooi. Maar ja, dat soort dingen dwing je natuurlijk wel af. En ik zal het niet hebben over dat het helemaal chaos wordt in Curaçao als de regen aanhoudt. Water loopt niet meer weg. Straten blijven onder water staan. Inheemse mensen worden ziek. Het bedrijf wordt een puinhoop omdat het gereed product met een kar via buiten naar het magazijn getransporteerd moet worden. En tja, water en zeep, ook al is het verpakt, gaat ook hier in Curaçao niet zo goed samen. Dus wordt de fabriek voller en voller gestapeld met palletten, kun je je bijna geen weg meer banen tussen de dozen door, is het opvallend dat de heftruckchauffeurs, zonder heftruckrijbewijs overigens, zich er nog een weg door kunnen vinden. Het lijkt hier wel Sokoban voor de mensen onder jullie die dat geniale spel nog kennen. Als je ergens heen moet roep je de heftruckchauffeur om die pallet daarheen, die weer terug om de volgende weer naar rechts te schuiven, waarna je eindelijk de toilletten bereiken kan, om er daar vervolgens achter te komen dat je eigenlijk helemaal niet zo nodig moest en onverrichterzake aan de terugreis kunt beginnen, die dan weer lijkt op level 2. Wil je naar de achterkant van de fabriek komen, moet je wel over erg ver ontwikkelde Sokoban skills beschikken. Deze tijden zul je daar dan ook weinig mensen aantreffen. Maar goed, dat het een chaos was hier, wist je ook al, dit onderstreept het alleen maar.
Dat de melkertbanen (bedankt voor de term Rob) bij de ingang bij regen gemoedelijker worden is wel raar. De meeste mensen worden er juist somberder van, maar bij deze jongens werkt dat vise versa. Waar we sindskort echt niet meer met de auto het terrein op mogen, zonder duidelijk aanwijsbare reden overigens, en we dus sinds die tijd onze auto keurig netjes op de parkeerplaats buiten het industriepark zetten, reden we laatst in de stromende regen in onze halve lekkende cabrio ook deze parkeerplaats op. Tot onze verbazing was deze van god en al verlaten. Waar er normaal rond deze tijd een honderdtal auto’s staan, stond er nu helemaal geen enkele! Ik dacht nog, ik ben nog niet wakker en de wekker zal zo wel gaan...maar nee hoor, niks van dat alles. Als we een plekje gevonden hebben (wat nou weer niet extreem moeilijk was) horen we ineens een hoop gefluit. Ik kijk in de lucht maar niks, zelfs de vogels houden zich schuil voor de regen. Ik kijk naar de spoorlijn, maar op Curaçao hebben ze helemaal geen treinen en dus ook geen spoorlijn, dus...Blijkt het dus een van de slagboombedieners te zijn, die op een dag wakker werd en het opeens had, die ons duidelijk niet op de parkeerplaats wil hebben en die naar ons zwaait alsof we zijn kant op moeten komen. Enigszins wantrouwend rijden we zijn kant op en wat blijkt, als het regent hoeven we de auto niet buiten neer te zetten maar mogen we wel doorrijden. Alsof we de beste vrienden zijn ineens laat hij ons vrolijk door, na ons nog een bijzonder frisse morgen gewenst te hebben en dat was dat. Rare jongens, die Antilleanen...
Afgelopen week ook geen Tiëstos meer (wel dj Jose waar we dan ook niet naar heen zijn gegaan om ons een desceptie te besparen), geen Bridgets meer, geen noemenswaardige bijzondere events om een extra mooi verhaal over te schrijven. Gewoon normale gezellige avonden in Mambo, Wet and Wild, en in de Nachtwacht. De Nachtwacht, waar het op donderdag happy hour is, en de baco’s anderhalve gulden (nog geen 70 eurocenten!) kosten. Kun je dus voor 70 euri’s 100 baco’s bestellen. Ik wil het maar even gezegd hebben. Zoals ik al zei, gewoon gezellig, leuk en gemoedelijk. Niks spannends aan eigenlijk. Soort van Eindhoven, maar dan wat warmer. Ach ja, je zou bijna zeggen dat je al gewend bent geraakt aan dit tropische eiland. De stranden zijn nog wel mooi natuurlijk (Porto Marie, Bon Bini Beach, Kontiki en noem ze maar op), maar je raakt eraan gewend. Ik weet dat jullie, arme stakkers in Nederland waarschijnlijk likkebaardend zitten te kijken naar de foto’s van schitterende zonsondergangen, de maagdelijk witte stranden, de vrolijke kleuren huisjes, maar je raakt eraan gewend he. Net zoals het feit dat als je een nieuwe auto hebt gekocht, en laat het een Porsche Carrera S zijn, dat je na drie weken niet meer dat fantastische wauw gevoel hebt als je instapt en dat het net zo goed een Opel Astra had kunnen zijn (wetenschappelijk onderzoek naar gevoelswaarde). Zo gaat dat ook hier. Natuurlijk, je zit op een tropisch eiland, het is warm, je loopt lekker in je korte broek en polo daar waar de rest zit te vernikkelen in ons kouwe kikkerlandje, maar toch, het wordt zo gewoontjes he, alhoewel ik ook meteen besef dat het voor jullie arme zielen in de vrieskou moeilijk te bevatten zal zijn...(hahaha).
Nee, hoogtepunten waren er niet echt, maar misschien wel leuk om te vermelden is dat het wel grappig was hoe Feddo de oven heeft laten ontploffen. Na eerst een vijftal minuten het gas aangezet te hebben en het lichtje van de oven, waarmee hij dacht ook de oven zelf aangezet te hebben, duwde hij op het knopje waardoor de elektrische steentjes op het fornuis even een vonkje af geven. Door dit knopje wordt ook het steentje in de oven geactiveerd. En aangezien de oven dus nog niet aanstond, het gas echter wel, en de ruimte zich goed had kunnen vullen met gas, kun je je voorstellen dat dit een behoorlijk klapje gaf. Maar om dit nou het hoogtepunt van de week te noemen, het is vooral leuk en we konden er achteraf ook hartelijk om lachen, vooral als we de oven weer gebruiken komt het voorval altijd even ter sprake. Leuk is ook dat ik weet dat er nu wat mensen een ticket hebben geboekt. Zo heb je weer wat om naar uit te kijken, of je zelfs op te verheugen...
Wat ik dus duidelijk wil maken is dat ook het leven hier ook zijn gangetje wel gaat, dat het natuurlijk nog steeds een fantastisch eilandje is, het buitengewoon leuk is om hier te zitten, ik zoiets iedereen aan kan bevelen, maar dat het toch ook geen grote vakantie is. Dat de tijd voorbij vliegt, met stage lopen, boodschappen doen, koken, eten, wasjes laten draaien, en gewoon simpelweg genieten van al het goede dat het leven te bieden heeft. Dat ik ook gewoon blij ben dat PSV eindelijk sinds negen lange jaren een ronde verder is in de championsleague, na een knap gelijkspel tegen Arsenal in eigen huis. Dat de kleine dingen des levens, zoals een klein kreeftje op het strand dat een schelp op zijn rug meezeult je kunnen verbazen en beroeren en uren kijkplezier op kan leveren. Dat je hier de tijd hebt om te genieten van een schitterende zonsondergang en dat ik blij ben dat ze hier ook gewoon een friettent hebben met heuse helacurry, waar op de zakken de adressen van de Kokkie’s in nederland staan. Dat de benzine hier maar een kwart kost van wat die in Nederland kost. Dat een Heineken hier ook gewoon een Heineken is, en de Telegraaf een dag later komt. En dat onze auto om de dag gewassen wordt door onze huischaller (een challer is een soort zwerver) voor een paar guldens of een biertje of een sigaretje. Dat het gewoon goed toeven is hier...
Adioost!
Ps Gezien het succes van de Wallie zal deze niet meer terugkeren. Je moet op je hoogtepunt stoppen he. Ik wil Marjolijn dan ook van harte feliciteren met haar prijs. Zij zat het dichtste bij het goede antwoord. Deze prijs is terug te vinden bij de reacties op het vorige bericht...
Terug van weggeweest. Eindelijk weer een nieuw stukske. Nieuwe avonturen in het wonderlijke Curaçao! Echter, niet echt. Dit verhaal gaat over niets. Maar daarom zal het niet minder lang zijn natuurlijk...
Het is toch niet leuk om weer over het strand te verhalen, waar auto’s tegenwoordig heel blijven. Dit waarschijnlijk omdat we na een week of anderhalf dan toch onze nieuwe auto, een heuse vierzitter, hebben gekregen. Waarschijnlijk ook omdat de oude nauwelijks wilde starten. En dat we daarom dagelijks bij de goede Andre aan de lijn hingen, tot vervelens toe van zijn zijde bezien, zal de zaak waarschijnlijk toch wel een dag of vier à vijf bespoedigd hebben. Maar dat is ook niks nieuws onder de zon.
Over zon gesproken, het lijkt wel of het blijft regenen hier. Regenseizoen noemen ze het. Alleen de weekenden zijn erg mooi. Maar ja, dat soort dingen dwing je natuurlijk wel af. En ik zal het niet hebben over dat het helemaal chaos wordt in Curaçao als de regen aanhoudt. Water loopt niet meer weg. Straten blijven onder water staan. Inheemse mensen worden ziek. Het bedrijf wordt een puinhoop omdat het gereed product met een kar via buiten naar het magazijn getransporteerd moet worden. En tja, water en zeep, ook al is het verpakt, gaat ook hier in Curaçao niet zo goed samen. Dus wordt de fabriek voller en voller gestapeld met palletten, kun je je bijna geen weg meer banen tussen de dozen door, is het opvallend dat de heftruckchauffeurs, zonder heftruckrijbewijs overigens, zich er nog een weg door kunnen vinden. Het lijkt hier wel Sokoban voor de mensen onder jullie die dat geniale spel nog kennen. Als je ergens heen moet roep je de heftruckchauffeur om die pallet daarheen, die weer terug om de volgende weer naar rechts te schuiven, waarna je eindelijk de toilletten bereiken kan, om er daar vervolgens achter te komen dat je eigenlijk helemaal niet zo nodig moest en onverrichterzake aan de terugreis kunt beginnen, die dan weer lijkt op level 2. Wil je naar de achterkant van de fabriek komen, moet je wel over erg ver ontwikkelde Sokoban skills beschikken. Deze tijden zul je daar dan ook weinig mensen aantreffen. Maar goed, dat het een chaos was hier, wist je ook al, dit onderstreept het alleen maar.
Dat de melkertbanen (bedankt voor de term Rob) bij de ingang bij regen gemoedelijker worden is wel raar. De meeste mensen worden er juist somberder van, maar bij deze jongens werkt dat vise versa. Waar we sindskort echt niet meer met de auto het terrein op mogen, zonder duidelijk aanwijsbare reden overigens, en we dus sinds die tijd onze auto keurig netjes op de parkeerplaats buiten het industriepark zetten, reden we laatst in de stromende regen in onze halve lekkende cabrio ook deze parkeerplaats op. Tot onze verbazing was deze van god en al verlaten. Waar er normaal rond deze tijd een honderdtal auto’s staan, stond er nu helemaal geen enkele! Ik dacht nog, ik ben nog niet wakker en de wekker zal zo wel gaan...maar nee hoor, niks van dat alles. Als we een plekje gevonden hebben (wat nou weer niet extreem moeilijk was) horen we ineens een hoop gefluit. Ik kijk in de lucht maar niks, zelfs de vogels houden zich schuil voor de regen. Ik kijk naar de spoorlijn, maar op Curaçao hebben ze helemaal geen treinen en dus ook geen spoorlijn, dus...Blijkt het dus een van de slagboombedieners te zijn, die op een dag wakker werd en het opeens had, die ons duidelijk niet op de parkeerplaats wil hebben en die naar ons zwaait alsof we zijn kant op moeten komen. Enigszins wantrouwend rijden we zijn kant op en wat blijkt, als het regent hoeven we de auto niet buiten neer te zetten maar mogen we wel doorrijden. Alsof we de beste vrienden zijn ineens laat hij ons vrolijk door, na ons nog een bijzonder frisse morgen gewenst te hebben en dat was dat. Rare jongens, die Antilleanen...
Afgelopen week ook geen Tiëstos meer (wel dj Jose waar we dan ook niet naar heen zijn gegaan om ons een desceptie te besparen), geen Bridgets meer, geen noemenswaardige bijzondere events om een extra mooi verhaal over te schrijven. Gewoon normale gezellige avonden in Mambo, Wet and Wild, en in de Nachtwacht. De Nachtwacht, waar het op donderdag happy hour is, en de baco’s anderhalve gulden (nog geen 70 eurocenten!) kosten. Kun je dus voor 70 euri’s 100 baco’s bestellen. Ik wil het maar even gezegd hebben. Zoals ik al zei, gewoon gezellig, leuk en gemoedelijk. Niks spannends aan eigenlijk. Soort van Eindhoven, maar dan wat warmer. Ach ja, je zou bijna zeggen dat je al gewend bent geraakt aan dit tropische eiland. De stranden zijn nog wel mooi natuurlijk (Porto Marie, Bon Bini Beach, Kontiki en noem ze maar op), maar je raakt eraan gewend. Ik weet dat jullie, arme stakkers in Nederland waarschijnlijk likkebaardend zitten te kijken naar de foto’s van schitterende zonsondergangen, de maagdelijk witte stranden, de vrolijke kleuren huisjes, maar je raakt eraan gewend he. Net zoals het feit dat als je een nieuwe auto hebt gekocht, en laat het een Porsche Carrera S zijn, dat je na drie weken niet meer dat fantastische wauw gevoel hebt als je instapt en dat het net zo goed een Opel Astra had kunnen zijn (wetenschappelijk onderzoek naar gevoelswaarde). Zo gaat dat ook hier. Natuurlijk, je zit op een tropisch eiland, het is warm, je loopt lekker in je korte broek en polo daar waar de rest zit te vernikkelen in ons kouwe kikkerlandje, maar toch, het wordt zo gewoontjes he, alhoewel ik ook meteen besef dat het voor jullie arme zielen in de vrieskou moeilijk te bevatten zal zijn...(hahaha).
Nee, hoogtepunten waren er niet echt, maar misschien wel leuk om te vermelden is dat het wel grappig was hoe Feddo de oven heeft laten ontploffen. Na eerst een vijftal minuten het gas aangezet te hebben en het lichtje van de oven, waarmee hij dacht ook de oven zelf aangezet te hebben, duwde hij op het knopje waardoor de elektrische steentjes op het fornuis even een vonkje af geven. Door dit knopje wordt ook het steentje in de oven geactiveerd. En aangezien de oven dus nog niet aanstond, het gas echter wel, en de ruimte zich goed had kunnen vullen met gas, kun je je voorstellen dat dit een behoorlijk klapje gaf. Maar om dit nou het hoogtepunt van de week te noemen, het is vooral leuk en we konden er achteraf ook hartelijk om lachen, vooral als we de oven weer gebruiken komt het voorval altijd even ter sprake. Leuk is ook dat ik weet dat er nu wat mensen een ticket hebben geboekt. Zo heb je weer wat om naar uit te kijken, of je zelfs op te verheugen...
Wat ik dus duidelijk wil maken is dat ook het leven hier ook zijn gangetje wel gaat, dat het natuurlijk nog steeds een fantastisch eilandje is, het buitengewoon leuk is om hier te zitten, ik zoiets iedereen aan kan bevelen, maar dat het toch ook geen grote vakantie is. Dat de tijd voorbij vliegt, met stage lopen, boodschappen doen, koken, eten, wasjes laten draaien, en gewoon simpelweg genieten van al het goede dat het leven te bieden heeft. Dat ik ook gewoon blij ben dat PSV eindelijk sinds negen lange jaren een ronde verder is in de championsleague, na een knap gelijkspel tegen Arsenal in eigen huis. Dat de kleine dingen des levens, zoals een klein kreeftje op het strand dat een schelp op zijn rug meezeult je kunnen verbazen en beroeren en uren kijkplezier op kan leveren. Dat je hier de tijd hebt om te genieten van een schitterende zonsondergang en dat ik blij ben dat ze hier ook gewoon een friettent hebben met heuse helacurry, waar op de zakken de adressen van de Kokkie’s in nederland staan. Dat de benzine hier maar een kwart kost van wat die in Nederland kost. Dat een Heineken hier ook gewoon een Heineken is, en de Telegraaf een dag later komt. En dat onze auto om de dag gewassen wordt door onze huischaller (een challer is een soort zwerver) voor een paar guldens of een biertje of een sigaretje. Dat het gewoon goed toeven is hier...
Adioost!
Ps Gezien het succes van de Wallie zal deze niet meer terugkeren. Je moet op je hoogtepunt stoppen he. Ik wil Marjolijn dan ook van harte feliciteren met haar prijs. Zij zat het dichtste bij het goede antwoord. Deze prijs is terug te vinden bij de reacties op het vorige bericht...
-
08 December 2004 - 00:23
Kasper:
Jesje? -
08 December 2004 - 00:24
Kasper:
Jesje? -
08 December 2004 - 00:25
Jes:
kasper? kasper? -
08 December 2004 - 00:26
Jesje:
vermaak jij joost even, ik ga even iets in de wc leggen... -
08 December 2004 - 00:27
Kasper:
Gedver, net iets té veel info jes! -
08 December 2004 - 00:28
Kerstman:
He Joost, heb je die extra fotoruimte al ontvangen? -
08 December 2004 - 00:30
Jesje:
nee extra fotoruimte is interessant, vertel op zn minst even wie de mooiste surprise heeft gemaakt -
08 December 2004 - 00:31
Jesje:
joost wist trouwens al dat ik de grootste had en dat ie eerst niet door de deur passen (en dan heb ik het over een surprise he..) -
08 December 2004 - 00:32
Kasper:
Ja Jes, hij was mooi! maar vond de mijne ook wel origineel -
08 December 2004 - 00:34
Jesje:
ja waarom heb je geen joost-masker gemaakt...die kon er wel tussen... -
08 December 2004 - 00:41
Kasper:
ze doen het weer eens niet zie ik... -
08 December 2004 - 00:48
Jesje:
ja die ik heb gemaakt dan he joost, voor paulien, en het gedicht heeft joost al gelezen, toch joost ...mooi he joost? -
08 December 2004 - 00:48
Kasper:
Ok, ik geef het op, deeplinken mag hier blijkbaar niet... -
08 December 2004 - 00:53
Kasper:
ooit ga ik door krijgen hoe dit werkt... -
08 December 2004 - 00:59
Kasper:
maar copy/pasten werkt wel, voor de liefhebbers! En omdat dit toch maar een 'tussen'berichtje kunnen we er net zo goed iets leuks van maken, toch? -
08 December 2004 - 01:09
Jesje:
ik vond het leuk....totdat jij mijn foto erop zette schat... -
08 December 2004 - 01:18
Jesje:
ik ga richting mn bedje kruipen, morgen verhaal van joost lezen he kas! doeidoeixx -
08 December 2004 - 16:01
Lijn:
jeetje joost, zit je gewoon te KOKEN op de foto?? -
08 December 2004 - 16:51
Joost:
Ok, de rest van de foto's komt nog, maar internet is zooooo traaaaag hier....don't worry be happy, de zon schijnt hier weer ;)!!
Ps Hoe is het weer in Nederland eigenlijk nu?? -
08 December 2004 - 17:10
Kasper:
Anders maak je van die wallie-prijsvraag, een 'zoek-de-kreeft'-prijsvraag? -
09 December 2004 - 19:11
Janneke:
Hey Joost, wat fijn dat je je er zo op verheugt dat ik kom! :p xx Janneke -
09 December 2004 - 21:34
Karin:
Geen zorgen mensen, ik heb Joost hier maar 1 x zien koken en dat was volgens mij meer voor de foto.... ;-)
Op de een of andere manier eten we wel elke dag lekker en niet alleen bij het Plein. -
10 December 2004 - 12:35
Lijn:
sneeuw! sneeuw!
nou ja, nepsneeuw hebben we vandaag. bomen en daken zijn wit (wegen ook vanmorgen) maar vlokjes ontbreken helaas nog. jaja, dat mooie wit mis je maar moooi daar! -
10 December 2004 - 15:49
Jesje:
ja joost het is hier gewoon overdag 0 graden! NUL ja! en ik heb mn ticket nog niet geboekt, sterker nog: ik heb opeens extra herkansingen in januari (snik)dus het zal er wel niet meer inzitten, joost...:( -
13 December 2004 - 23:37
Icebabe:
tis hier idd ijskoud, maar bij mij schijnt de zon ;)nu gaat ik slapen en dromen van een bepaald schaapje... WIWTAWYG
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
